حسین اسلامی،  رئیس کتابخانه و پژوهشکده فرهنگی مازندران شناسی در نامه ای به موسوی ، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی از مشکلات تامین زمین موزه در ساری را بیان داشتند یک نسخه از این نامه را با هم می خوانیم:

جناب آقای موسوی ؛
معاون محترم رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی
با سلام
همچنان داستان رنج آور طلسم موزه ساری است و این بخش تاریک از تاریخ ایران همچنان تکرار می شود که اگر شاه بخواهد در هشتاد سال پیش راه آهن از قلب سوادکوه می تواند بگذرد و اراده آدم را به رخ سواته کوه هم بکشد ، اگر رئیس جمهور اهل یزد باشد ، آب شیرین از سرچشمه زاینده رود هم به کویر می تواند برسد .

اگر رئیس جمهور اهل استان سمنان باشد ، آب شور دریای مازندران شیرین شده و به کویر سمنان هم می تواند برسد اما اگر رئیس مجلس نوری باشد مازندرانی ، ناگهان تهرانی می شود و رئیس مجلس آملی ، اصلا متولد نجف و اهل قم .
حالا مازندران مانده است که تا چه وقت باید تماشا کند و کار به جایی رسیده است که دارند ما را تماشا می کنند .

وقتی در همین اردیبهشت ۹۱ ، با معاون شما آقای صدرعاملی کلنگ موزه ساری را زدیم ، ناگهان دنیا به آخر رسید و میراث و برق و شهرداری و شورای شهر گفتند امکان ندارد که ۱۰۰ متر کابل فشار قوی را از ارتفاع ۱۰ متری به زیر زمین به عمق دومتری ببریم ، مگر سفر به کره مریخ است که شدنی باشد ، این کار اصلا شدنی نیست ، گفتند سرباز خانه را به موزه ساری می دهیم .

گفتند سربازخانه تفنگ دارد و گفتند پس در زمین صفرآباد در میان بزرگراه ساری به فرح آباد که به شهر چسبیده است موزه ساری ساخته شود ، حالا می فرمایند شخص آقای موسوی رئیس کل میراث قبول ندارد ، در آخرین دیدار با تمام اعضای شورای شهر ساری در ۲۱/۳/۹۱ فقط در یک کلام دفاع کردند که در کجای این شهر زمین داشتیم و ندادیم ؟

وقتی قرار باشد که ساری شهر نفرین شده و در یک قانون نانوشته ، اراده فوق بشری بر نابسامانی این شهر تعلق گیرد از بشر چه کاری ساخته است ؟ میگویند که میراث میخواهد ، دولت میخواهد ، دوستان ساری میخواهند که برای جوری بار هم که شده در کشور ایران حتی در قرن ۲۱ هم شده ، یک مرکز استان بدون موزه هم داشته باشند که خودش یک تماشاخانه است . اتفاقا در بیش از یکصد سفر استانی آقای رئیس جمهور باز همین کتابخانه مرکزی ساری است که در تمام مصوبات حضور دارد ولی یک درصد هم پیشرفت نداشت ، اینهم از کارهای تماشایی این تماشاخانه ی ساری است مگر ما در وسط شهر تهران سربازخانه نداشتیم، جاهای دیگر سرباز خانه ها وسط شهر نبود فقط در تماشاخانه ساری است که این آیینه دق تمام زورش را دارد در ساری خالی میکند .

آقای موسوی ، به آقای رئیس جمهور از طرف مردم ساری سلام برسانید و بفرمائید حالا که استان عزیز و نازنین سمنان آب خطیرکوه را گرفت ، یک نگاه هوس آلود به چشمه سورت در چهاردانگه ی ساری هم که دارد بخش هایی از مازندران را برای جور شدن بار سمنان به این استان دادند ، هزاران میلیارد تومان برای رفع تشنگی سمنان دارند هزینه می کنند ، کار را یکسره کنند ، مگرنصف مازندران را گرفتند و اسم جعلی گلستان گذاشتند چه شد ؟

ما حرفی زدیم ؟ همین پارسال استان تهران ، تابلوی خودش را در گدوک قلب سوادکوه گذاشته بود ما حرفی زدیم ؟ برای استان سازی سمنان اینهمه حاتم بخشی از کیسه مازندران شد ، ما حرفی زدیم ؟

حالا اگر این اسم مازندران را هم بردارند و بنویسند استان فرزند خوانده سمنان ، شاید با این کار طلسم مازندران باز شود .

شاید مازندران از سر بدقدمی و شوم بختی ساری نجات پیدا کند .

من امروز می بینم که مازندران دارد بیچاره ی شوم بختی ساری می شود . مازندران دارد چوب ساری را میخورد که کم روزی است ، کم اقبال است ، اگر نیست پس اینهمه نارسائی چیست ؟ حضرتعالی که اهل این دیار هستید قول دادید که در اردیبهشت مسئله سرباز خانه ساری را در دولت حل می کنید ، بعد که تهران تشریف بردید و حالا خرداد هم دارد تمام میشود ، پس چه شد ؟

باز هم ساری شوربخت و بداقبال نیست ؟

آقای موسوی؛

ما در ساری موزه بزرگ و منطقه بزرگ نمی خواهیم

مازندران به موزه ملی نیاز دارد ، موزه ملی دوم باید در مازندران ساخته شود .

مازندران شایسته داشتن موزه ملی است ، شما را به خدا برایمان هتل در کنار دریا نسازند ، ما آدم هستیم ، تاریخ داریم ، فرهنگ داریم ، اینجا مازندران است .

زمین صفرآباد ساری برای موزه ملی مناسب است .

حسین اسلامی
رئیس کتابخانه و پژوهشکده فرهنگی مازندران شناسی